“Ik leef op wekkers”

Door: Malou Meijer                                                                                                                                                              13 maart 2025

 

De 17-jarige Lieke heeft niet-aangeboren hersenletsel opgelopen door een auto-ongeluk. Ze raakte hierbij met haar hoofd de stoeprand en revalideert bij Revant Revalidatiecentrum Breda. “Eerst deed ik waar ik zin in had en nu leef ik op wekkers.”

 

Lieke was op de fiets onderweg naar voetbaltraining toen ze werd aangereden door een auto. “Ik weet er zelf weinig meer van. Ik ben een paar seconden buiten bewustzijn geweest”, zegt Lieke. Door het ongeluk liep ze een zware hersenschudding op, had ze elke nacht nachtmerries, vocht in één been, stotterde ze en kon ze niet goed op woorden komen. “Na zes weken had Lieke hier nog last van. Dat duurde te lang, dus zijn we naar de huisarts gegaan,” vertelt Alice; de moeder van Lieke. Lieke kreeg slaapmedicatie voorgeschreven en EMDR vanwege haar nachtmerries. EMDR is therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring. Ook werd ze doorverwezen naar Revant Revalidatiecentrum Breda.

 

Ze startte in 2024 na de meivakantie met haar behandeltraject. Lieke heeft inmiddels logopedie en fysiotherapie bij Revant afgesloten. “Het praten gaat beter. Ik praat duidelijk, maar langzamer. Ook moet ik nadenken over woorden en gebruik ik soms de tegenwoordige en verleden tijd door elkaar. Af en toe gebruik ik nog wel een raar woord tussendoor. De ene keer kan ik daar zelf om lachen, maar soms ook niet. Voor fysiotherapie ga ik nu naar een sportfysiotherapeut aangezien ik op best hoog niveau voetbal.”

 

Altijd moe

Alice over haar dochter: “Lieke was altijd druk en impulsief. Dat is ze nu totaal niet meer. Ze sprak met vrienden af, ging naar feestjes.” Lieke vult aan: “Ik ben veel minder sociaal doordat ik prikkels niet meer goed aan kan. Verder ben ik altijd moe en ik kan me minder goed focussen. Maar het ergste is om niet begrepen te worden. Niet alleen door vrienden, maar ook door familie. Ik was een paar maanden niet zo positief. Maar het gaat steeds beter. Het is wat het is. Ik heb lieve therapeuten die mij goed helpen. Laat de rest maar praten en blijf in jezelf geloven.”

 

De 17-jarige Lieke

 

Bij ergotherapie doet Lieke veel geheugenspelletjes. Ze volgt ook de Amsterdamse training voor geheugen en aandacht voor kinderen. “Ik leef momenteel op wekkers. Of mama herinnert mij aan afspraken. Naast dat ik een wekker zet om wakker te worden in de ochtend, zet ik er bijvoorbeeld één voor: een afspraak bij een psycholoog, voor een dutje overdag, een afspraak bij Revant, stage en school.”

 

Lieke wil graag pedagogisch medewerker worden en gaat één à twee uur per dag naar school. Op maandag en dinsdag loopt ze de hele dag stage. “Ik krijg energie van mijn stage, dus dit wil ik blijven doen. Wel moet ik daarna naar bed en word ik wakker gemaakt voor het avondeten”, vertelt Lieke.

 

Blijf praten

Moeder Alice wil nog iets meegeven aan anderen. “Het is belangrijk om met elkaar te blijven praten. Je hebt in zo’n situatie echt begrip nodig van anderen. Aan de buitenkant ziet niemand iets aan Lieke en dat is fijn, maar maakt het ook lastig.”

 

Brain Awareness Week

In het kader van de Brain Awareness Week van 10 tot 16 maart 2025 hebben revalidanten bij Kind- en jeugdrevalidatie in Breda en Zeeland een schilderij gemaakt. De vraag hierbij was: ‘Wat vind je belangrijk dat anderen zien van jouw leven met NAH?’ Lieke heeft een batterij gemaakt. “Ze hebben mij hier uitgelegd dat mijn leven een batterij is die opgeladen moet zijn.”

 

Lieke is een batterij aan het tekenen