"Door creatief bezig te zijn, kom je tot nieuwe inzichten"

14-01-2025 

 

Wendy (50) heeft kortgeleden haar revalidatietraject bij Revant Revalidatiecentrum Breda afgesloten. Hierbij heeft beeldende therapie een belangrijke rol gespeeld in haar herstelproces. Ze kijkt er positief op terug en deelt graag haar ervaringen.

 

Wendy zit sinds 2022 in de ziektewet vanwege slijtage in haar handen en knieën. Vanaf haar dertigste kampt ze met enkele gezondheidsproblemen. “Ik miste toen al een tussenschijf in mijn knie. Ik ben inmiddels al vijf keer aan mijn knie geopereerd, waarvan een keer een kraakbeentransplantatie heeft plaatsgevonden.” Over een aantal jaar moet ze een halve nieuwe knie krijgen, omdat deze dan weggesleten is. Het verslijten van haar kraakbeen merkt ze ook in haar handen, waarvoor ze meestal spalken draagt.

 

Accepteren

“Ik heb gewoon pure pech in mijn lijf. Doordat het voor mij niet meer mogelijk was om te kunnen werken, was ik samen met mijn coach Werkfit van UWV op zoek naar manieren om de dag beter door te komen.” Via de huisarts is Wendy bij Revant Revalidatiecentrum Breda terechtgekomen. Daar kwam ze er al snel achter dat ze naast praktische ondersteuning voor de pijn in haar handen ook hulp nodig had met het accepteren van haar ziektebeeld. Om te leren omgaan met haar gezondheid.

 

Creativiteit

Naast het bezoeken van de ergo-, fysiotherapeut en de psycholoog, volgt Wendy ook beeldende therapie. De afspraken binnen de verschillende disciplines vormden samen haar behandeling. “De dingen die ik maak tijdens beeldende therapie dragen ook bij aan de oefeningen die ik bijvoorbeeld bij de fysio- en ergotherapie doe. Door creatief bezig te zijn kom je weer tot andere inzichten.”

 

Beeldtherapie is een behandeling van veertien weken, waarbij je wekelijks 1-op -1 een uur aan de slag gaat met je handen. Wendy: “Wat je maakt, hoeft niet mooi en realistisch te zijn. Je gebruikt de materialen om je gevoel uit te drukken. Dit gaat heel intuïtief. Door fysiek bezig te zijn, neem je de tijd om even terug te keren in jezelf."

 

Tranen

“De eerste keer dat ik beeldende therapie had, was ik wel een beetje sceptisch. Ik kreeg gelijk een opdracht met klei, waarmee ik mijn pijn en mezelf moest uitbeelden. Toen heb ik denk ik wel een minuut of vijf met die klei in mijn handen gezeten. Wat moet ik hiermee? Op een gegeven moment begon de beeldend therapeut mij 'gewoon' vragen te stellen. Dan word je vanzelf emotioneel, want de hele situatie waarom je revalideert, is niet niks natuurlijk. De eerste week was heel intensief. Dan pas besef je hoeveel tranen je in je lijf hebt zitten door alle pijn die je dagelijks hebt. Naarmate de weken vorderden leerde ik mezelf ook nog beter kennen.” De beeldende therapeut hielp Wendy met het warm kneden van de klei en verdeelde deze in kleine stukjes. Iets wat voor Wendy lastig was vanwege de slijtage in haar handen. De therapeut maakte elke keer verslagen en ze kon ook de verslagen inzien van de andere behandelaren van Wendy, zoals de ergotherapeut. Zo konden ze goed het gesprek aangaan en verder gaan waar ze gebleven waren. “Ze weet precies waar je mee bezig bent en wat je eerder hebt gedaan. Het is wel heel fijn dat je niet elke keer alles opnieuw uit moet leggen.”

 

Wendy aan het werk met ecoline

 

Loslaten

“Tijdens de therapie ontdekte ik dat ik graag met ecoline werk, omdat het me leert loslaten. Als controlfreak wil je voorkomen dat de inktlijnen door elkaar lopen, maar je hebt hier maar beperkte invloed op. Dit hielp me accepteren dat niet alles gaat zoals ik wil. Het gaf me ook ontspanning, omdat de inkt vanzelf verspreidt en ik mijn handen niet zwaar hoef te belasten.”

 

Begrip

Wendy heeft veel geleerd in haar tijd binnen Revant. “Vanaf het moment dat ik hier kwam, was er begrip. De behandelaren waren er om mij te helpen en naar mij te luisteren. En het gaf een ontzettend fijn en warm gevoel dat of ik nou wel of niks had gehad aan de therapie. Ik kon mezelf uiten en hoefde niet bang te zijn om mijn tranen te laten zien. Gewoon het feit dat je gehoord, gezien wordt en begrepen voelt.”

 

Hulp vragen

“Een van mijn struikelblokken is dat ik moeite heb met het vragen om hulp. Ik houd graag dingen in mijn eigen hand. Ik ben gewend om alles zelf te doen, maar dat is nu wel iets anders.” Ik kijk er nu een paar maanden later anders naar. “Ik besef me nu ook dat ik gewoon hulp mag vragen en dat ik niet zelf altijd de ander maar hulp moet bieden. Mensen vinden het ook fijn om mij te kunnen helpen.” Ook de omgeving van Wendy weet nu beter hoe ze kunnen helpen. Niet gelijk hulp aanbieden, maar Wendy zelf om hulp laten vragen. Ook leerde ze om zichzelf niet langer te verontschuldigen als ze iets niet helemaal kan. “Ik had zoveel aannames in mijn hoofd. Ik maakte mezelf zorgen om wat andere mensen van mij dachten, waardoor ik mezelf steeds meer isoleerde en opsloot.”

 

Wendy kan nu beter omgaan met de pijn. Ze doet ontspanningsoefeningen en luistert beter naar haar lichaam. “Vroeger wilde ik bijvoorbeeld met het strijken in één keer zes overhemden strijken. Ik wilde dit werk niet tussentijds wegleggen. Nu strijk ik overhemden een voor een. Als ik deze heb opgevouwen en weggelegd kijk ik of ik nog energie heb voordat ik met het volgende begin.”

 

 

Geheugensteun

De beeldende therapiesessies hebben haar veel gebracht. “De therapie bracht mij heel veel positiviteit en ik merk echt verschil tussen hoe ik nu ben en hoe ik begon.” De gemaakte werken hebben een plekje gekregen in haar huis. Ze dienen als geheugensteun. “Door die dingen zichtbaar neer te zetten, ben ik me weer bewust van welke oefeningen ik heb geleerd en wat heb ik geprobeerd. Je valt natuurlijk zo snel weer terug in je dagelijkse ritme, maar het is wel belangrijk dat ik wat ik heb geleerd zo veel mogelijk vast blijf houden. Ik ga soms echt nog wel over mijn grenzen heen, maar ik merk het dan wel op en stop gelijk.”

 

Tot slot gaf Wendy nog een goede tip voor revalidanten die deel gaan nemen aan beeldende therapie: “Je hoeft je geen zorgen te maken om hoe iets eruitziet of dat je iets wel goed of mooi maakt. Je moet gewoon je gevoel laten spreken. Probeer dus niet te veel in je hoofd te zitten.”